Marau Sound and Makira June 2011 We are anchored at a pleasant place, flat water lined by mangroves, one of the many anchorages in the Marau Sound at the southern tip of Guadacanal.

Marau Sound en Makira  juni 2011 We liggen op een plezierige plek, vlak water omzoomd door mangroves, een van de vele ankerplaatsen in de Marau Sound, aan de zuidelijkste punt van Guadacanal.

People paddle by for a chat or just to see the boat up close. Very few yachts anchor at this spot in the Dana Passage. Here they do not produce wood carvings, and we only barter for fruit and vegetables. It is a good place to resolve our engine problems for once and for all. Whole days are devoted to it. Where possible Joop replaces hoses and pipes, exchanges and studies the fuel pump, inspects the diesel tank again and takes the primary filter completely apart. He comes to the conclusion that the entire diesel supply misery is caused by several small leaks, where air is sucked into the fuel line. The engine has been running very economical for a long time, only 1 litre per hour, but lacked power when it was needed. The first test run is to Tavanipupu Island, 3 miles away. Unfortunately the fuel problem was still not resolved, but at this location we can enjoy cold beer and the internet in the bar of the resort, after working on the engine problems.

Mensen komen langs peddelen voor een praatje of om de boot te zien, ze krijgen hier bij de Dana passage maar zelden een zeilboot op bezoek. Ze maken hier geen houtsnijwerken en we ruilen alleen voor groente en fruit. Het is een goede plek om de motorproblemen definitief op te lossen. Dagen worden eraan besteed. Waar mogelijk worden slangen en leidingen vernieuwd, de brandstofpomp omgewisseld en bestudeerd, de dieseltank verder geïnspecteerd, het primaire filter helemaal uit elkaar gehaald. Uiteindelijk is de konklusie, dat de hele dieselaanvoerellende wordt veroorzaakt door het aanzuigen van valse lucht op een paar punten. De motor liep al een hele tijd erg zuinig, 1 liter per uur, maar had ook weinig kracht als het erop aan kwam. De eerste proefvaart is naar Tavanipupu eiland, 3 mijl verderop. Het brandstof probleem blijkt er nog steeds te zijn. Daar balen we van, maar het vervolg van de reparatie kunnen we nu afwisselen met het drinken van koud bier in de bar van het resort, waar ook internet aanwezig is.

A few days later, the second test run takes us back to Dana passage. Now it seems the problem is really fixed, hurra, hurra (in Vanuatu a yachtie points out an unsolved fundamental problem, but we will discuss that later). Now we have time for other things like a walk through Wahere village and to a logging camp, where erosion due to deforestation is very visible.

Een paar dagen later de tweede proefvaart, terug naar Dana passage. Nu lijkt het probleem echt verholpen, hoera, hoera (Uiteindelijk (=Vanuatu) zal blijken dat er nog een onderliggend probleem over is, maar daarover later meer). Tijd dus voor andere dingen, zoals wandelingen naar Wahere dorp en een houthakkerskamp, waar de erosie ten gevolge van kaalslag wel erg zichtbaar is.

Logging camp             Houthakkerskamp

Boats at the market on the Station           Bootjes bij de markt op de Station

Back again to Tavanipupu, to get detailed weather information via the Internet. We want to sail non-stop from here to Vanuatu and need north-easterly wind, or alternatively no wind at all. These are unusual weather patterns for this time of the year (the SE trades are dominant) and we resign ourselves to a long wait. Because the engine was not ready, we missed out on a good opportunity to leave for Vanuatu! In Tavanipupu we experienced some unusual natural phenomenon in the lagoon. One evening the boat was surrounded by thousands of tiny sea snakes (at least we think that was what we saw), the whole surface was covered with them.

Weer terug naar Tavanipupu, voor uitgebreide weerinformatie via het internet. We willen van hieruit regelrecht naar Vanuatu varen en hebben daar noordoostenwind voor nodig of eventueel geen wind. Dit zijn bijzondere omstandigheden voor de tijd van het jaar (de ZO passaat is dominant) en we bereiden ons voor op een lange wacht. Door de reparatie perikelen hebben we tot onze droefenis een goed vertrek moment voorbij moeten laten gaan! Bij Tavanipupu hebben ze wel heel bijzondere natuurfenomenen in de lagune. Op een avond is de boot omringd door duizenden minuscule zeeslangetjes (tenminste we denken dat dat het was), het hele wateroppervlak krioelt ervan.

Baby seasnakes                     Zeeslangetjes            

Another evening we saw long illuminated stripes on the water, a type of bioluminescence that we had never seen. The lagoon and coral reefs here are protected, fishing is not allowed either. You notice it right away, there is lots of fish and they are not afraid. Snorkelling is very nice here in the shallow water.

Een andere avond zien we allemaal oplichtende strepen op het water, een soort bioluminiscentie die we nog nooit eerder hadden gezien. De lagune en koraalriffen hier zijn beschermd, er mag niet gevist worden. Dat merk je meteen, de vissen zijn niet bang er zijn er heel veel. Snorkelen is hier heel leuk in het ondiepe water.

After two weeks waiting for the right wind, we give up on the idea to sail straight to Vanuatu. Instead we will visit some more islands in the Solomon's. With every island we will get a step closer to Vanuatu. We will just have to rely on weather information obtained through the radio, there are no internet café's or fancy resorts on Makira or the Santa Cruz islands. On June 29th we depart, but find it too rough outside, with strong headwinds. Two days later (Friday) conditions are better and we motor sail the 81 nautical miles to Wainapuru bay halfway Makira Island, the banana island of the Solomon's. They boast that Makira has a hundred types of bananas. They could be right: at one time we have 7 different types of bananas on the boat (a record), some we have never seen before. There is a high school in the bay and we invite two of the teachers on board and give a couple of books. They give us "slippery cabbage" and explain how to cook this vegetable. A good vegetable, it has nothing to do with cabbage, but tastes a bit like spinach. On Sunday we sail the remaining 10 miles to Kirakira, the "capital", where we want to do some shopping. First to the bank, there is no money machine, so we exchange 100 Australian dollars for Solomon dollars. Then we acquire a full gas cylinder, which we empty in our own bottle, before returning it in the afternoon. In the shop we buy rice, sugar, noodle soup, crackers and soap, which we plan to exchange for fruit and vegetables in the islands. Finally, we also buy a two kilo skip jack tuna for 2.5 euros or 3 US $, the same price as a cold beer in the resort.

Na twee weken wachten op de juiste wind, geven we het idee op om rechtstreeks naar Vanuatu te zeilen en besluiten nog wat meer eilanden van de Solomons aan te doen. We komen dan in elk geval steeds een stapje dichterbij Vanuatu. We zullen het dan moeten doen met alleen de weerinformatie die we via de radio ontvangen, want internet cafes of sjieke resorts ontbreken op Makira of de Santa Cruz eilanden. Op 29 juni vertrekken we, maar het is te ruw buiten met een forse wind recht op kop en we draaien om. Twee dagen later (vrijdag) is het beter en motorzeilen we de 81 zeemijlen naar Wainapuru baai halverwege Makira eiland, het bananeneiland van de Solomons. Men verteld ons, dat ze wel honderd soorten bananen hebben. En dat zou wel eens kunnen kloppen: op een gegeven moment hebben we wel 7 verschillende soorten aan boord (een record) en sommige daarvan hebben we nooit eerder gezien. Er is een middelbare school in deze baai en we ontmoeten twee van de leraren, die we aan boord uitnodigen en een paar boeken geven. Ze geven ons "glibberige kool" en leggen uit hoe deze groente te koken. Een prima groente, het heeft niets met kool te maken, maar smaakt naar spinazie. Op zondag varen we de resterende 10 mijl naar Kirakira, de "hoofdplaats", waar we willen winkelen. Eerst naar de bank, er is geen geldmachine, dus we wisselen 100 australiese dollars in Solomon dollars. Vervolgens regelen we een volle gasfles, die we legen in onze eigen gasfles en 's middags weer inleveren. In de winkel schaffen we ruilgoederen aan, rijst, suiker, noedelsoep, crackers en zeep. Tot slot kopen we ook nog een tonijntje van een kilo of twee voor 2,5 euro, dezelfde prijs als een koud biertje in het Tavanipupu resort.

Kirakira market

On Tuesday we are already at the market at 0630. There is not much choice, but we buy whatever is available. For lunch we eat yam (potato type), sea anemone and the leftovers of the tuna, a tasty meal. Then we leave immediately for a better anchoring bay (the boat rolls incessantly in Kirakira). It takes us 20 minutes to extricate the anchor and chain from between the stones on the bottom, really poor holding in this bay, before we can set course to Wainone Bay, 8 miles away. Wainone bay is much better for anchoring, sandy bottom slowly shelving from the 20 meter line. A boy in a dugout canoe hitches a ride with us into the bay, where we anchor on the left hand side, far away from the current of the river flowing here into sea. We had towed the dinghy, so we can immediately explore the beach. Big rollers crash on the black beach. We meet Noel and a host of children. We have balloons with us, they really enjoy that.

Op dinsdag zijn we al om 0630 aan de kant en bij de markt. Er is niet veel keus, maar we kopen toch van alles. Voor de lunch hebben we yam (soort aardappel), zee anemoon en de rest van de tonijn, een smakelijke hap. Daarna vertrekken we onmiddellijk naar een betere ankerbaai (de boot rolt in Kirikira als de pest). Het kost ons 20 minuten om het anker tussen de stenen uit te krijgen, uiterst dubieuze ankergrond, voor we koers kunnen zetten naar Wainone baai, 8 mijl verderop. Wainone baai is veel beter om te ankeren, zandgrond en langszaam oplopend vanaf de 20 meterlijn. Een kano lift met ons mee de baai in, waar we aan de linkerkant ankeren, zoveel mogelijk uit de stroming van de rivier die hier in zee loopt. De bijboot hebben we gesleept, dus we gaan meteen op verkenning uit. Flinke rollers slaan op het zwarte strand. We ontmoeten Noel en een schare kinderen. We hebben ballonen bij ons, nou dat vinden ze prachtig.

We take a nice long walk along the beach. Later we exchanged chewing gum and pencils for fruit with the children who visit us in their canoes. At the end of the afternoon there are at least 20 canoes in the bay, all fishing with hand lines. We had wanted to continue our trip this evening, but are stopped by too much head wind. We also have to round a cape, with even stronger winds after the cape. South of this cape we really enter the trade wind belt. The next day the wind blows and blows throughout the day. Thursday is a very cool day with lots of rain showers in the morning. When it clears in the afternoon we head up the river a bit in the dinghy and stroll once more along the long black sand beach.

We maken een lekkere lange wandeling langs het strand. Later ruilen we potloden en kauwgum voor fruit met de kinderen, die ons in hun kano's komen bezoeken. Aan het eind van de middag zijn er wel 20 kano's op het water, allemaal in de baai aan het vissen met hand lijnen. We hadden 's avonds verder willen varen, maar er is teveel tegenwind en we moeten een kaap ronden, waarna de wind nog verder zal toenemen. Na deze kaap komen we echt in de passaatwindengordel. Ook de volgende dag waait het de hele dag. Donderdag is een hele koele dag met veel regenbuien 's ochtends. Als het opklaart 's middags gaan we een stukje de rivier op met de bijboot en maken nog maar een lange strandwandeling.

Under the tree at the Mission village        Onder de boom in het dorp van de Mission 

This night it is a very cool 24.5 Celsius in the boat, it has not been so cold in years. We add a top sheet to the bed, have we really left the tropics? Friday 8 July is a sunny day with less wind. In the morning we visit the old Christian mission in the bay. All villagers gather on the beach to greet us. We walk to the waterfall, the source of water for the village, where every house has the luxury of its own water tap. We also walk to old stone church in the mission, surrounded by huge old trees. Our teenage guide Tony, who loves to practice his English with us, comes to the boat to exchange papaya for an English novel. Later we trade more fruits for soup and fishing line. In the afternoon we hoist the dinghy on board and make the boat ship shape for the over night passage to Santa Anna, a very small island south east of Makira. Around 22:30 we leave. We have the option to divert to Star Harbour if Santa Anna is not feasible, or to turn around if we go much too slow. It is a slow trip, averaging less than 3 knots, because we head straight into the direction of the prevailing wind. Just when Joop want to change course to Star Harbour our speed increases a bit and we keep going towards Santa Anna. We encounter a cross swell, the Vaarwel rolls and pitches, it feels as if we are in a washing machine. All that disappears as soon as we reach the lee of Santa Anna, but is replaces with a strong side current. Finally, after 37 miles in 13 hours, we anchor at Port Mary in the beautiful lagoon of Santa Anna at a depth of 18 meters in crystal clear ocean water.

's Avonds is het 24,5 Celsius, zo koel is het in jaren niet geweest in de boot. We halen een bovenlaken te voorschijn, zijn we nu echt de tropen uit? Vrijdag 8 juli is een zonnige dag met minder wind. 's Ochtends varen we na het ontbijt naar de missiepost. Het hele dorp daar loopt uit om ons te begroeten. We wandelen naar een waterval, die het water levert voor het dorp. Iedereen heeft de luxe van een waterkraan bij zijn huis. We lopen ook even naar de echte missiepost, compleet met stenen kerkgebouw, temidden van mooie oude bomen. We ontmoeten een teenager Tony, die vervolgens langs komt peddelen met papaja om te ruilen voor een engels leesboek. Later ruilen we meer fruit voor soep en vislijn. We hijsen onze bijboot aan boord en maken de boot klaar voor een nachttocht naar Santa Anna, een heel klein eiland ten zuidoosten van Makira. Om 22:30 gaan we anker op. Eventueel kunnen we uitwijken naar Star Harbour als Santa Anna niet lukt, of omdraaien als we echt geen vaart kunnen maken. We gaan maar langzaam, nog geen 3 knopen gemiddeld, maar dit is dan ook een lastig stuk, omdat we recht tegen de heersende wind in moeten. We blijven dicht onder de kust (altijd spannend in het stikke donker (nieuwe maan), omdat daar de tegenwind minder is door het kusteffekt (landwind). Net als Joop wil uitwijken naar Star Harbour neemt onze snelheid weer wat toe en blijven we op Santa Anna mikken. Een hele tijd hebben we een kruisdeining, de Vaarwel rolt en stampt, we hebben het gevoel in een wasmachine te zitten. Eenmaal onder de lij van Santa Anna verdwijnt de deining, maar krijgen we een sterke zijstroom. Na 37 mijl in 13 uur afgelegd te hebben ankeren we bij Port Mary in de fraaie lagune van Santa Anna in 18 meter zeer helder oceaan water.