Pages - Pagina's

31 Oct 2011

Arrived in New Caledonia

Finally we are in Noumea, New Caledonia. We had to wait a long time, before the winds were favourable to sail from Vanuatu to New Caledonia. We tried three times to leave, but turned back as we encountered 30 knot headwinds. In the end the three day passage was pleasant. We hope to leave for New Zealand very soon, but it all depends on the weather.
We zijn in Nieuw Caledonië

Eindelijk zijn we in Noumea, Nieuw Caledonië. We hebben lang moeten wachten op goede wind, voordat we van Vanuatu naar Nieuw Caledonië konden zeilen. Driemaal vertrokken we en draaiden weer om, omdat we 30 knopen tegenwind kregen. Uiteindelijk was de driedaagse zeiltocht heel plezierig. We hopen over een paar dagen naar Nieuw Zeeland te vertrekken, maar dat is geheel afhankelijk van het weer.

3 Oct 2011

Santa Anna Island
9-21 July 2011
We arrive at the end of Friday morning 8 July in the large, well-protected lagoon of Santa Anna. Even cruise ships can anchor here. In the afternoon we catch up on sleep with a well deserved siesta.
On Saturday we row ashore, choose a suitable place to land the dinghy and walk straight into the open arms of John, whose polyester canoe is lying upside down, ready for Joop to inspect and repair. They know the ropes here! It turns out, that John has been a seaman and travelled the world’s oceans, but now he is "retired" and lives in Santa Anna again. He catches all the fish for his family and really needs his canoe. Joop obligingly inspects the canoe, decides it is possible to repair the cracks (we carry the necessary materials) and promises to fix it the next day.
We shake hands with another John, "Chief" John , who gives us permission to walk around on the island. 

Three small children are commandeered to guide us to the fresh water lake close by. They are the lucky ones, because we give them candy for their efforts.
Santa Anna eiland
9-21Juli 2011
We arriveren aan het eind van vrijdagochtend 8 juli in de grote, goed beschermde lagune van Santa Anna. Hele cruise schepen kunnen hier naar binnen. 's Middags halen we wat slaap in met een welverdiende siësta.
Op zaterdag roeien we naar de kant, kiezen een geschikte plek uit om aan te landen en lopen in de uitgestrekte armen van John, die zijn polyester kano al klaar heeft liggen ter inspektie en reparatie. Ze weten hier van wanten! Nou blijkt dat John op de grote vaart de hele wereld om is geweest, maar nu met "pensioen" is en weer op Santa Anna woont. Voor zijn hele familie vangt hij de vis en heeft zijn kano hard nodig. Joop inspekteerd, konstateert dat de reparatie mogelijk is (wij hebben de juiste materialen) en belooft het te doen.
Daarna schudden we handen met een andere John, "chief" John, het dorpshoofd, die ons toestemming geeft om over het eiland te wandelen. 

Een drietal kleine kinderen worden onmiddellijk geronseld om ons het nabij gelegen zoet water meer te laten zien. Die drie hebben mazzel, want natuurlijk worden ze van snoepjes voorzien.
At the fresh water lake                                                                      Bij het zoetwater meer
Joop repairs John's canoe the next day, we receive drinking nuts and fruit. Many men watch Joop’s activities and more invitations for fibreglass boat repair follow, including chief John’s canoe.
A lot of people  live in Santa Anna, and many many children. All day you see them playing on the beach or splashing in the water.
Joop repareert John's kano de volgende dag, waar we drinknoten en fruit voor krijgen. Veel mannen komen kijken hoe Joop het aanpakt en er volgen natuurlijk uitnodigingen om meer polyester boten te repareren, ook die van chief John.
Er wonen een hoop mensen op Santa Anna en heel veel kinderen. De hele dag zie je die op het strand en in het water spelen.


Girls with their submerged canoe                                       Meiden met hun gezonken kano
Joop repairs also chief John's boat, and we get laplap. Laplap is made from the cassava root, it is peeled and grated, then cooked and made tasty with coconut cream. Although it takes a lot of work to prepare, it is widely consumed here.

Chief John is a very good wood carver. The art is passed on from father to son, but today's youth is not interested, because it takes a lot of time to produce a carving. Here on the island they have their own unique carvings, especially the "manshark" half man, half shark we liked. We also see large wooden fish and ceremonial bowls. Traditionally, all wood was blackened and decorated with white paint or inlaid with shell. (Sorry no photo)
We make several long walks across the island and then back along the beach, or just back and forth. It is unusual to be able to walk such long distances (at least 5 kilometres) along the edge of a coral island. At first we follow the beach, then walk along low cliffs and finally on the edge of mangrove forests. At low tide the water is low enough to pass, while the views are very varied.
Joop repareert ook chief John's kano en we krijgen laplap. Laplap wordt gemaakt van de maniokwortel, die eerst geschild en geraspt wordt, dan gekookt en smakelijk gemaakt wordt met kokosmelk. Alles bij elkaar heel bewerkelijk om klaar te maken, maar het wordt hier veel gegeten.
Chief John is een hele goede houtbewerker. De kunst wordt van vader op zoon doorgegeven, maar de huidige jeugd is niet geïnteresseerd, want het neemt veel tijd om een beeld te maken. Hier op het eiland hebben ze hun eigen unieke beelden, vooral de "manhaai", half man, half haai vinden we fraai. We zien ook grote houten vissen en ceremoniële kommen. Traditioneel wordt al het hout zwart gemaakt en versiert met witte verf of ingelegd met schelp. (Helaas geen foto)
We maken verscheidene lange wandelingen dwars over het eiland en dan via het strand weer terug, of gewoon heen en weer. Het is heel bijzonder om zulke afstanden (zeker 5 kilometer) langs de rand van een koraal eiland te kunnen lopen. Een gedeelte van de tocht gaat over strand, maar andere stukken vlak langs lage kliffen of langs mangrove bossen. Rondom laag water is het nergens te diep om te lopen en het uitzicht is zeer afwisselend.

Hanneke hands out chewing ball candy                               Hanneke deelt kauwgomballen uit

Kite flying on the beach                             Vliegeren op het strand

Can we pass here?                                                                  Kunnen we hier wel verder?
The lagoon at sunset                                    De lagune  bij zonsondergang

The primary and secondary schools are situated in the middle of the island. Children from all the villages go there. We meet Andrew, a New Zealander, who is the headmaster. With very limited resources, he ensures that the children are educated. The school has houses and vegetable gardens near the school for its teachers.
Joop repairs another old boat with large holes and is thanked for his efforts with two ceremonial bowls. A beautiful keepsake.
It keeps blowing hard from the wrong direction, so we are not in a hurry to leave. We get to know more and more people and hear more and more stories about the island. Henry, a retired policeman (super-intended!), the only Solomon Islander as far as we know with his own sailboat. We invite him on board and also inspect his boat and have long talks about sailing and navigation. He gets all our duplicate sea charts from the Solomon's, about a dozen.
The following days we tramp daily to the other side of the island to see how rough the sea still is. On Wednesday, 20 July we spend our last money in the store and say goodbye to everyone.
In het midden van het eiland, bovenop de heuvel zijn de scholen, waar alle kinderen naartoe gaan. We ontmoeten Andrew, een Nieuw Zeelander, die het schoolhoofd is. Met zeer beperkte middelen zorgt hij ervoor dat er ook daadwerkelijk onderwijs gegeven wordt. De school heeft huisjes en groentetuinen voor de leraren vlakbij de school.
Joop repareert nog een oude boot met grote gaten en wordt daarvoor bedankt met twee ceremoniële kommetjes. Een fraai aandenken.
Het blijft maar hard waaien uit de verkeerde richting, dus wij hebben geen haast met vertrekken. We leren steeds meer mensen kennen en horen steeds meer verhalen over het eiland. Henri, een gepensioneerd politieman (kommisaris!), is de enige Solomon eilander, voor zover wij weten, met een eigen zeilboot. We nodigen hem uit aan boord en bekijken ook zijn boot en hebben het uitgebreid over zeilen en navigeren. Hij krijgt alle dubbele zeekaarten die we van de Solomons hebben, een stuk of tien.
De dagen erna lopen we dagelijks naar de andere kant van het eiland om te zien hoe ruw de zee is. Op woensdag 20 juli maken we ons laatste geld op in de winkel en nemen afscheid van iedereen.
Traditional houses in Santa Anna                     Traditonele huizen in Santa Anna

Walk on the rocky part of the beach                                            Wandeling op het keienstrand

We leave Thursday morning 21 July with north easterly winds, caused by a low pressure area at the east coast of Australia (bad weather there), which deforms the isobars even here. Just what we need to go south or east, towards Vanuatu. We do not care where we end up, as long as we can complete this 300 miles crossing. We set course for Toga island in the Torres group. Motor sailing works well, the speed exceeds four knots using sails and motor. Maybe we have the current with us too? Slowly, the winds veers further north, great for us. Unfortunately our motor problems are still not over. Friday morning at 0400 and 0545, the cooling water alarm beeps. Joop cannot find the cause. Fortunately we do not really need the engine at this moment, our speed is 3 to 4 knots with a beam wind. A front associated with the low pressure system overtakes us around 1800 hours. In anticipation we switch to wind vane steering, because it can handle strong winds unlike our electric autopilot, which just gives up. There is some wind in the front and it abruptly changed direction from north to south west, increasing to 25 knots, and back to 20 knots. We sail too much down wind, the sails flapping, we change to a more southerly direction.
On Saturday we try starting the engine again, but the cooling problem is still there, so we have no engine for the moment. We keep on sailing, but soon the wind increases considerably and turns to the south. At 0700 hours we cross our original course line to Togo, and by noon it is clear that this goal is unattainable, so we set sail for Vanikolo, one of the Santa Cruz islands. This group still belongs to the Solomon Islands. At the end of the day the weather improves, the rain clouds disappear, the wind decreases to 10 to 15 knots and the waves get smaller.
On Sunday, the sea is much calmer and Joop manages to repair the water pump by adjusting an impeller. According to him, the pump does not pump enough water into the engine, because the water leaks along the impeller. We wait with starting the engine until we go through the pass. If necessary we can also sail through the pass, because we have wind on the quarter and can easily change course. But the engine works well, there are beacons marking the pass and the villagers meet us in their dugout canoes to guide us to the anchorage. 

We anchor at 14:15 hrs near Paco, 11 ° 41.340 'S, 166 ° 50.116 'E, in the lagoon close to the river, having sailed 307 miles in a bit over three days.
We vertrekken donderdagochtend 21 juli met noordoostelijke wind, veroorzaakt door een lagedrukgebied bij de oostkust van Australië (slecht weer daar), dat tot hier de isobaren vervormt. Net wat we nodig hebben om zuid of oost te gaan, richting Vanuatu. Het maakt ons niet uit waar we uitkomen, zolang we deze oversteek van zo'n 300 zeemijl maar kunnen maken. We zetten koers naar Toga eiland in de Torres groep. Het motorzeilen gaat lekker, de snelheid is boven de vier knopen door zeil en motor en misschien hebben we ook nog stroom mee? Langzaam aan gaat de wind verder naar het noorden, prima voor ons. Echter de motor problemen blijken nog niet voorbij. Vrijdagochtend om 0400 en 0545 gaat het koelwateralarm af. Joop kan de oorzaak niet vinden. Gelukkig hebben we de motor niet echt nodig, we doen 3 a 4 knoop met bakstag wind. Een front horend bij het laag trekt over ons heen om 1800 uur. Voor die tijd de bouvaan windvaan gezet, want die kan ook zware wind aan en onze elektriese autopiloot niet. Er zit wel wat wind in het front en de richting klapt om van noord naar zuidwest met een toename tot 25 knopen, waarna de wind weer afneemt tot 20 knopen. We varen iets te veel voor de wind, de zeilen klapperen dus passen we de koers aan in zuidelijke richting.

Op zaterdag proberen we de motor weer te starten, maar het koelwaterprobleem is er nog steeds, dus geen motor. Dan maar verder zeilen, maar kort erna neemt de wind flink toe en draait naar het zuiden. Om 0700 uur kruisen we onze oorspronkelijke koerslijn naar Togo en tegen de middag wordt het duidelijk dat dat doel niet bezeild is, dus zetten we koers naar Vanikolo, een van de Santa Cruz eilanden. Deze groep behoort nog steeds bij de Solomon eilanden. Aan het eind van de dag knapt het weer op, de regenwolken verdwijnen, de wind neemt verder af tot 10 a 15 knopen en de golven worden ook minder.
 Op zondag is de zee nog rustiger en Joop slaagt erin om de koelwaterpomp te repareren door een impellor aan te passen. Volgens hem pompt de pomp niet genoeg water naar de motor, omdat er water langs de impellor lekt. We wachten met de motor starten, totdat we door de pas gaan. Als puntje bij paaltje komt kunnen we daar ook zeilend doorheen, want we hebben halve wind en kunnen dus goed bijsturen. Maar de motor werkt goed, er staan bakens bij de pas en de dorpelingen varen uit in kano's om ons de juiste ankerplaats te wijzen. 


We ankeren om 14:15 bij Paco, 11°41.340' S, 166°50.116' E, in de lagune vlakbij een rivier, na 307 mijl varen in ruim 3 dagen.
Vanikolo Island
24-29 July 
We are given a warm welcome by Chief Daniel and many others in two canoes. First they point us the right place to anchor. A good idea, because the coral reefs are hardly visible in the murky water.

There are two villages, separated by a river. Neither village has electricity, nor cell phone, not even a shop. So we function again as the floating shop cum maintenance crew during our time here. We are getting used to these roles.
Delicious drinking nuts and papaya's are presented right away. J

ust after midnight Daniel knocks on our hull and hands us two kilos of crayfish plus three fish. They had been out spear fishing to gather food for a large celebration in another village the next day. We had given them fuel for their outboard motor earlier in the day. Next day Monday we enjoy all our seafood (no refrigerator on board). We stay on the boat because it rains all day.
Vanikolo eiland
24-29 juli 
We worden hartelijk verwelkomd door chief Daniel en vele anderen in twee kano's. Ze wijzen ons eerst de juiste plek om te ankeren. Fijn want er zijn hier ook de nodige koraalriffen die niet goed zichtbaar zijn in het troebele water.
Er zijn hier twee dorpen, gescheiden door een rivier. Geen van beide dorpen heeft elektriciteit, geen mobiele telefoon, zelfs geen winkel. Wij funktioneren dus weer als drijvende winkel en onderhoudsploeg, zolang we hier zijn. We beginnen gewent te raken aan die "funktie".
We krijgen onmiddellijk wat drinknoten en papaja's overhandigd, lekker. 

Na middernacht klopt Daniel op onze romp en overhandigt ons twee kilo langoesten en drie vissen. Ze zijn wezen speervissen voor een groot feest bij een ander dorp de volgende dag. We hebben ze benzine gegeven voor hun buitenboordmotor. Op maandag genieten we van al ons zeevoedsel (geen koelkast aan boord). We blijven aan boord want het regent de hele dag.
The biggest crayfish in our 6 litre pan                                   Een gigantiese langoest in onze 6 liter pan

Very early Tuesday morning we take a bath in our dinghy, we do not want to shock possible visitors, then we bail it out.
There are two villages, the Melanesian village with chief Daniel on the left bank of the river and the Polynesian village with chief Mak on the right bank. Steve comes alongside and brings us a variety of vegetables. Soon after we get a squid weighing a kilo(!) from Mak. Everyone grabs the chance to exchange fresh produce for rice, sugar, soap and whatever else they can use.
We visit the two villages, which are really different in layout and building style.
Dinsdagochtend zeer vroeg nemen we een uitgebreid bad in onze bijboot, zodat we eventuele bezoekers niet shockeren, waarna we het ding leeghozen met een emmer.
Er zijn twee dorpen, een Melanesies dorp met chief Daniel op de linkeroever en een Polynesies dorp met chief Mak op de rechteroever van de rivier. Steve komt langs en brengt ons een variëteit aan groente en later krijgen we van Mak een inktvis van een kilo! Iedereen grijpt de kans aan om verse waar te ruilen voor rijst, suiker, zeep en wat ze allemaal nog meer kunnen gebruiken.
We bezoeken beide dorpen, die echt verschillend zijn qua bouwstijl en indeling.
The Melanesian village                                                        Het Melanesiese dorp

The Polynesian village                                                        Het Polynesiese dorp

There is a certain rivalry, we take care to treat them equally as regards trade and repairs. 
In the morning Hanneke connects Mak's regulator correctly between solar panel and battery. In the mean time Joop improves the cooling water pump and gives the engine a check up. In the afternoon Joop inspects the holes and cracks in the polyester boats in Daniel's village and organizes that the boats are turned upside down and kept dry in preparation for their repair. 
Back on the boat Mak brings us food. Coconut halves filled with papaya-coconut pudding and a bowl full of cooked sweet potatoes, breadfruit and yam. We feel we are very much appreciated visitors here. Later Daniel visits us and shares our potato salad. We swap a shell necklace for an old memory card. Yes, even here they enjoy some of the modern electronic gadgets, in this case a digital camera.

According to the weather forecast, the strong south easterly wind will go more easterly and diminish as well. Espirito Santo (Vanuatu) is due south, so this is a good moment to leave. We allow one day for the meters high ocean swell to subside and plan to leave on Friday.
Thursday, 28 July is Hanneke's birthday. This year celebrated without a cake or gingerbread, as there are no eggs here(just chickens).
Er is een zekere rivaliteit, we moeten ze allebei gelijk behandelen wat betreft ruilen en reparaties. 
Hanneke gaat 's ochtends naar Mak en sluit zijn regulator tussen zonnepaneel en accu korrekt aan. Joop verbeterd inmiddels aan boord de waterpomp van de motor en geeft de motor een beurt. 's Middags bekijkt Joop de gaten en scheuren in de polyester boten in Daniel's dorp en zorgt ervoor dat de boten op de kop en droog klaarliggen voor reparatie de volgende dag. 

Terug op de boot brengt Mak ons eten: halve kokosnoten gevuld met kokos-papaja pudding en een schaal vol gekookte zoete aardappels, broodvrucht en yam. We voelen ons wel zeer gewaardeerde bezoekers hier. Later komt Daniel langs, die meteen mee eet aan onze aardappelsalade en een sierraad ruilt voor een oude geheugen kaart. Ja, ook hier beginnen de geneugten van de moderne tijd door te dringen, in dit geval in de vorm van een digitale kamera.

Volgens de weersverwachting gaat de stormachtige ZO-lijke wind draaien naar het oosten en afnemen. Espirito Santo (Vanuatu) ligt recht naar het zuiden, dus is het tijd om te vertrekken. We geven de meters hoge deining een dag om grotendeels te verdwijnen en plannen ons vertrek voor vrijdag.
Donderdag 28 juli is het Hanneke's verjaardag. Dit jaar gevierd zonder cake of ontbijtkoek, want er zijn hier geen eieren (wel kippen).
Children posing for their photo                                        De kinderen pozeren keurig voor de foto

Daniel assists Joop with the repair                                                        Daniel helpt Joop met de reparatie

Joop repairs two boats, one is the ambulance boat, while Hanneke checks out several different solar systems and she also hands out chewing gumballs to the children and biscuits to the adults, to celebrate her birthday.
In the afternoon we visit the other village, Joop has repaired Mak's spear gun and reinforced it with epoxy. For Steve, our greengrocer, we put a light switch in his power cord. He always had to detach the wires from his battery. Plugs and sockets is way too fancy and nobody has them. That night, Daniel visits us and brings gifts. An enormous wooden bowl and an original bow and arrow (almost 2 meter long!) that was used in the past to hunt for wild pigs. His way of saying thank you for the boat repairs. Hanneke receives a nice basket, woven by his wife of coconut palm leaves. Where are we going to stow this ?, our boat is chock a block full. Never mind, we just stow it in the quarter berth.
Before saying our farewells, we drink coffee and tea with Daniel and tell a few more stories about our travels. Mighty interesting to all the islanders.

Friday morning, 29 July we leave towards Vanuatu.
Joop repareert twee boten, een is de ambulance boot, terwijl Hanneke diverse zonnecelinstallaties controleert en doormeet. Ze deelt ook kauwgomballen uit aan de kinderen en koekjes aan de volwassenen, om haar verjaardag te vieren.
's Middags naar het andere dorp, Joop heeft de speergun (voor het spiezen van vissen) van Mak verstevigd met epoxy. Voor Steve, onze groenteboer, zetten we een schakelaar in zijn lichtsnoer, hij moest altijd de draad van zijn accu losmaken, want stekkers en stopcontacten is al veel te geavanceerd.
's Avonds komt Daniel langs met kado’s. Een gigantiese houten schaal en een originele pijl en boog (bijna 2 meter hoog! en in het verleden gebruikt bij de jacht op wilde varkens), als dank voor de boot reparaties. Hanneke krijgt mooie mand, geweven door Daniel’s vrouw van kokospalm bladeren. Waar moeten we dit nu weer laten?, de boot is al overvol. We proppen het  dus maar in de hondekooi.


Ter afscheid drinken we thee en koffie met Daniel en vertellen nog wat verhalen over onze reizen. Iets waar alle eilanders telkens weer hoogst geintereseerd in zijn.

Vrijdagochtend 29 juli vertrekken we naar Vanuatu.

2 Oct 2011

            Joop senior died       
                   Joop senior overleden
On Friday 30 September my father finally succeeded in escaping from the clutches of Altzheimers decease and has he, like my mother 3 weeks earlier, the temporary exchanged for the permanent. Soon after Martha's death his health deteriorated and he withered away. He missed her, although he probably did not exactly know who or what he missed. Or maybe he did know, who can tell what happens in a brain shot through with Altzheimer. But clearly he missed the daily visits of Martha and without them his will to go on living vanished. 
The torment of dementia is over for him and that was the best thing that could still happen to him. 
My sister Rieneke and I are a bit surprised by the speed of it all. 
Joop senior will be cremated on Thursday 6 October.
Op vrijdag 30 september is mijn vader er eindelijk in geslaagd om aan de klauwen van Altzheimer te ontsnappen en heeft hij, net als mijn moeder 3 weken eerder, het tijdelijke voor het permanente ingewisseld. Vrij snel na het overlijden van Martha begon zijn gezondheid achteruit te gaan en kwijnde hij zienderogen weg. Hij miste haar, alhoewel hij waarschijnlijk niet presies wist wie of wat hij miste. Of toch wel, wie zal zeggen wat er nog omgaat in een door Altzheimer lekgeschoten brein. Wat wel duidelijk is, is dat zonder de dagelijkse bezoeken van Martha, zijn toch al geringe lust tot leven volledig verdwenen was. 
De marteling van de dementie is nu voorbij en dat is het beste wat hem nog kon overkomen. Mijn zus Rieneke en ik zijn opgelucht, maar wel ietwat verbijsterd over de snelheid waarmee dit gebeurd is. 
Joop senior wordt op donderdag 6 oktober in stilte gekremeerd.