Ghizo to Rendova Island 13 till 21 May 2011 With the short sail of Liapari to Ghizo (the capital "city" of the Western Province), we feel that our visit to the Solomon Islands has finally started. Of course, Liapari island is also part of the Solomon’s, but the cruising feeling was absent as much work and repairs had to be done at the shipyard. Repairs all done (grossly optimistic in hindsight), time to enjoy ourselves. Although, enjoy? The reputation of the Solomon’s regarding security has taken a knock in recent years. Some sailors even consider PNG and the Solomon’s equally dangerous, although violence is more common in PNG. We are definitely going to use our trip wire alarm system at night, lock our dinghy to the boat and turn our electric dog on before we go ashore. In Kavieng we spoke a fellow sailor who was robbed twice in three months in the Solomon’s. The second time they stole all the electronic equipment from his boat. Thousands of dollars worth of damage, plus the additional headache of finding replacement equipment. Oddly enough, he still spoke positively about the Solomon’s. A little crazy, we thought, you cannot like a country, where this happens to you. But by the time we leave the islands, we understand these people a lot better, because the Solomon’s is one of our best experiences in the Pacific, both for its scenery, as well as the contact with the locals. But I am running ahead of my story. With all the negative information in mind we are not planning to spend much time in the Solomon’s, although we pass through the whole island chain from north west to south east on our way to Vanuatu. Just enough to get an idea about this country, explore a few of its islands and to buy some wood carvings. We intend to slow down again in Vanuatu and spend a lot of time there. We are not even going to check in, saving us the hassle of checking out as well. There are very few ports of entry in the Solomon’s. We cannot check into the country in Ghizo, no you have to sail another 1.5 days to an uninteresting town, with a poor anchorage. You must already check out in Honiara, halfway the Solomon’s because the last port of entry is so far due east, that in a small sailboat in the trade wind season it is virtually unattainable. So after Honiara, we would again be illegal. We opt to be illegal for our short stay in the Solomon’s, saving ourselves some money too, because the rates increased substantially a few months ago.

Ghizo tot Rendova eiland 13 tot 21 mei 2011 Met het zeiltochtje van Liapari naar Ghizo (de hoofd"stad" van de Westelijke Provincie) hebben we het gevoel dat ons bezoek aan de Solomon eilanden echt begonnen is. Natuurlijk, Liapari behoort ook tot de groep, maar er moest teveel gewerkt en gerepareerd worden om het noodzakelijke reisgevoel te geven. Dat gewerk is nu voorbij (schromelijk optimisme, zo zal blijken) en dus kan het genieten beginnen. Alhoewel, genieten? De reputatie van de Solomons heeft de laatste jaren wat betreft de veiligheid een flinke deuk opgelopen. Sommige zeilers zetten PNG en de Solomons op één rij ten aanzien van de berovingen, zij het dat er soms geweld gebruikt wordt in PNG en in de Solomons maar zelden. We zijn dus zeker van plan om onze alarm systemen te gebruiken, onze bijboot aan de Vaarwel te ketenen en regelmatig onze elektroniese hond aan te zetten. In Kavieng spraken we de opvarenden van een jacht die in de Solomons in drie maanden tijd wel tweemaal beroofd waren, waarbij de tweede keer alle elektroniese apparatuur uit de boot gehaald was. Duizenden euro's schade, plus alle problemen om vervangende apparatuur te vinden. Gek genoeg, spraken ze nog steeds positief over de Solomons. Een beetje echt gek dachten we, dat doe je niet als je zo behandeld bent. Tegen de tijd dat we deze eilandgroep verlaten, begrijpen we deze mensen een stuk beter, want de Solomons gaat een van onze beste Stille Oceaan ervaringen worden, zowel wat betreft natuurschoon, als ook het contact met de lokale bevolking. Maar ik loop op mijn verhaal vooruit. Met alle negatieve informatie in het achterhoofd zijn we niet van plan om veel tijd in de Solomons door te brengen, hoewel we de hele eilandketen doorkruisen van noordwest tot zuidoost op weg naar Vanuatu. We willen wel een idee krijgen hoe dit land in elkaar zit, hoe sommige eilanden eruit zien en willen ook wat houtsnijwerk bemachtigen. In Vanuatu vertragen we dan wel en besteden we daar veel tijd. We klaren niet eens in, dan hoeven we ook niet uit te klaren. Die procedure is dan ook volgslagen belachelijk in de Solomons. In Ghizo kunnen we niet inklaren, daarvoor moet je naar een gat, 1,5 dag verderop, met slechte ankermogelijkheden. En uitklaren moet je dan alweer doen in Honiara, halverwege de Solomons, want de laatste mogelijkheid ligt zo ver oostelijk, dat is voor een kleine zeilboot in het passaatseizoen zo goed als onhaalbaar. Dus na Honiara zouden we toch illegaal zijn. Dan maar helemaal illegaal, scheelt ook een hoop geld, want een paar maanden geleden zijn de tarieven fors verhoogd.

Market in Ghizo   -      De markt in Ghizo

Ghizo is immediately a pleasant surprise. A good market, friendly people and we can even buy cheese. What a luxury. The owner of the PT109 Café kindly lends us his full lpg gas cylinder so Joop can fill our gas cylinders on board. Joop has also fixed our gas leak and we now have gas for the next two to three months. The anchorage is fairly protected and the waves in the harbour are small. But not the air waves on weekends, they are formidable. We have a disco on our port side and another disco on starboard, who both blast their music across the bay from 2200 hours onwards. And different music of course, what a cacophony. Fortunately we already sleep with earplugs, because of the fan at the foot of our bed, so it does not bother us much. And none of the drunken revellers collide with the Vaarwel while peddling from one disco to the other. As soon as we replenished our ships stores and filled all 13 diesel jerry cans again, we leave for a quick trip through the New Georgia group. En route we want to acquire some wood carvings. Barter is the magic word here. In Ghizo we already traded our non working 2 hp outboard for five stone carvings. The stonemason had a broken 2hp outboard himself and fancied his chances of converting two broken machines into one working outboard. Everybody happy.

Ghizo is al meteen een plezierige verrassing. Een goede markt, vriendelijke mensen en we kunnen zelfs kaas kopen. Wat een luxe. Met de hulp van de eigenaar van het PT109 Café krijgen we onze gasfles weer vol ( hij leent ons een fles) en aangezien Joop erin geslaagd is het gaslek te omzeilen, moeten we nu weer voor twee à drie maanden genoeg hebben. De ankerplek is redelijk beschermd en de golven in het water vallen reuze mee. Zo niet de golven in de lucht in het weekeinde, die zijn formidabel. We hebben een disco aan stuurbord en een disco aan bakboord, die er beide vanaf 2200 uur met uitbundig geweld tegenaan gaan. En verschillende muziek natuurlijk, wat een kakofonie. Gelukkig slapen we al met oordoppen vanwege de ventilator aan het voeteneind, dus hebben we minimaal last. En geen van de dronken feestgangers vaart tegen de Vaarwel aan, op weg van de ene disco naar de andere. Nadat we alle voorraden aan boord weer aangevuld hebben en alle 13 jerrycans weer vol zitten met diesel, vertrekken we voor een voor ons doen snelle tocht door de New Georgia groep. Onderweg willen we zo hier en daar wat houtsnijwerk oppikken. Ruilhandel is hierbij het toverwoord. In Ghizo is dat ook al gelukt: tot onze verbazing konden we onze oude, niet meer werkende 2 pk buitenboordmotor ruilen tegen een vijftal steenhouwwerkjes. De steenhouwer bezat zelf ook een kapotte 2pk BB motor en gaf zichzelf een goede kans om van twee kapotte één werkende buitenboordmotor te maken. Iedereen blij.

Mark shows his stone carvings   -    Mark laat zijn beeldhouwwerk zien

We motor through the lagoon surrounding Ghizo, pass between some islets and cross a channel and anchor in Hunda Cove at the foot of the imposing Kolombangara volcano. This extinct volcano rises straight up from the sea. Many people live on the fertile slopes and part of the island is a national park.

We varen door de lagune rond Ghizo tussen wat eilandjes door en steken dan over om te ankeren in Hunda Cove aan de voet van de imposante Kolombangara vulkaan. Deze rijst recht uit de zee omhoog en is zo dood als een pier. Een geluk voor de vele mensen die op de vruchtbare flanken wonen.

Kolombangara volcano in the clouds - De Kolombangara vulkaan in de wolken

Hunda Cove anchorage     -     Hunda Cove ankerplaats

We do not inflate the dinghy today (nor the next five days), because tomorrow we continue our journey. First along the volcano and then to starboard, past Noro (where we ignore Customs) and then through a narrow channel to the south side of the New Georgia group. Just as we enter the channel a heavy shower completely obstructs our view. Fortunately for us, the electronic charts for the Solomon’s are very accurate and the GPS position on the chart matches the real location. A big improvement compared to PNG. Luckily the channel is so narrow that we can still see both banks and have no problem steering through the middle. For the night we anchor at the edge of the Vona Vona lagoon. No village nearby, just a few islets and a pool of water. We drop the hook somewhere and enjoy the sunset (the showers disappeared) with a snack and a drink and the roar of the surf on the outer reef in the background. Life can be so beautiful. The next day we sail back to the shipping channel towards the Munda Bar passage. There is a big swell running outside, while the bar or pass is only about five meters deep at the deepest point at low tide. The swell breaks everywhere on the many reefs which flank the pass, but also in the pass waves are breaking! The trick is to follow the deepest channel, where the chance of encountering a breaking wave is smallest. Joop stands on top of the dive compressor box in front of the mast and gives instructions to Hanneke who is at the helm. Rolling and pitching pounding we throw ourselves into this cauldron, and Joop must have found the deepest passage, because no breaker rolls into our cockpit (or is it pure luck?). Actually, this is a bit too exciting for us and we are happy to have survived the Munda bar unscathed. We will not do this a second time! (Unfortunately no photo). The sea is still quite rough until we can turn left, passing the outermost reef with its spectacular breakers and head toward Rendova island and the Rendova Harbour. We can even sail a bit, but not for long. Rendova Harbour has a nice wide and deep entrance without surprises and a protected anchorage with beautiful surroundings. We are greeted by Edward and a crowd of children in small canoes.

We blazen de bijboot niet op (en ook de komende vijf dagen niet), want de volgende dag zijn we alweer op pad. Eerst verder langs de vulkaan en dan stuurboord uit, langs Noro (waar we de douane negeren) en vervolgens door een nauw kanaal naar de zuidkant van de New Georgia groep. Op het moment dat we het kanaal invaren barst er een bui los, die ons het zicht totaal beneemt. Gelukkig zijn de elektroniese kaarten voor de Solomons zeer nauwkeurig en geeft de GPS ook de echte positie weer op het scherm. Een hele verbetering ten opzichte van PNG. En ach, het kanaal is zo smal dat we makkelijk zicht houden op beide oevers en het dus geen probleem is om in het midden te blijven. Voor de nacht ankeren we aan het begin van de Vona Vona lagune. Geen dorp in de buurt, een paar eilandjes en een plas water. We smijten maar ergens het anker erin en genieten van de zonsondergang (de buien zijn weer opgelost) met een hapje en een drankje en het gebulder van de branding op het buitenrif op de achtergrond. Het leven kan nog mooi zijn. De volgende dag varen we eerst terug naar de hoofdvaart en vervolgens richting de Munda pas of drempel om de lagune te verlaten. Er loopt buiten een stevige deining en de drempel is maar zo'n vijf meter diep bij laag water en dat is dan het diepste punt. De deining breekt stevig op de riffen die de pas flankeren, maar ook in de pas zijn er brekers! De truc is om het diepste punt te vinden, want daar is de kans op een brekende golf het kleinst. Joop staat voor de mast op de duikkompressorkist en geeft aanwijzingen, terwijl Hanneke stuurt. Slingerend en stampend werpen we ons in de heksenketel en Joop moet het diepste punt gevonden hebben, want geen breker neemt ons te grazen (of is het pure mazzel?). Dit is eigenlijk wel iets te spannend voor ons doen en we zijn blij zonder kleerscheuren de Munda drempel overleeft te hebben. Dit doen we geen tweede keer (helaas ook geen foto). De zee blijft vrij ruw totdat we linksaf kunnen slaan, langs het verst uitstekende rif met zijn spectaculaire brekers en in de richting van Rendova eiland en Rendova Harbour. We kunnen zelfs een stukje zeilen, maar dat duurt niet lang. Rendova harbour heeft een keurige diepe pas, zonder verrassingen en een beschermde ankerplek met fraaie omgeving. We worden welkom geheten door Edward en een schare kinderen in kleine kano's.

Edward greets all the yachts and he even has a guest book. Asks us if we want to write something in it. Of course we want to do that, even if we stay just one night. With the children we barter: pencils, pens and a note-book for papayas, drinking coconuts, green beans and fish. And then it's time again for a lovely sunset.

Edward begroet alle jachten en hij heeft zelfs een gastenboek. Of we er iets in willen schrijven. Natuurlijk willen we dat, ook al blijven we maar één nacht. Met de kinderen drijven we wat ruilhandel: potloden, pennen en een opschrijfboek voor papaja's, drinkkokosnoten, boontjes en vis. En dan is het tijd voor een prachtige zonsondergang.

Rendova  Harbour at sunset    -  Rendova  Haven bij zonsondergang

The next day we leave early (0700 hours), because the journey is long and leads to Viru harbour.

De volgende dag vroeg op en vroeg weg (0700 uur), want de tocht vandaag is lang en leidt naar Viru.

Joop back to Holland A week ago Joop's sister Rieneke called to tell us that their mother Martha was in the hospital again with heart problems. These heart problems started about two months ago. By now it is clear that Martha has reached the end of her life, her body is worn out. She has chosen for euthanasia. Joop has booked a flight to the Netherlands as quickly as is possible in Vanuatu. He hopes to be in time to visit his mother one more time and fare well her. Hanneke waits for Joop's return on the boat, which is anchored in a safe anchorage on Ambae island. He is expected back mid september.

Joop terug naar Nederland Een week geleden belde Joop zijn zus Rieneke om te vertellen dat hun moeder Martha weer in het ziekenhuis was opgenomen vanwege hartklachten. Twee maanden geleden was dat voor het eerst. Inmiddels is duidelijk dat Martha aan het eind van haar leven is gekomen, haar lichaam is versleten. Ze heeft gekozen voor euthanasie. Joop heeft zo snel als dat gaat hier in Vanuatu een vlucht naar Nederland geboekt met de hoop zijn moeder nog eenmaal weer te zien en afscheid te nemen. Hanneke blijft op de boot, die in een goede ankerplek ligt bij het eiland Ambae, en wacht op Joop's terugkeer halverwege September.

Just arrived in Vanuatu We spent two months in the Solomon islands, but since 1 August we are in Vanuatu. We loved our stay in the Solomon islands. It has a lot of natural beauty with its high vulcanic islands, most still covered in tropical rainforest. It is sparsely populated and most of the people are completely self reliant, i.e. they grow all their own food, construct their houses from wood, bamboo and palm fronds and live a very simple life. Very friendly people and cute children. They are happy when yachts stop at heir bay, because then they can exchange fruit and vegetables for rice, sugar and noodles. For them a change to their normal diet of sweet potatoes, yams, taro or breadfruit. We have started to write a longer story about our experience in the Solomon islands. It will be posted as soon as we can find an internet cafe when we have finished writing it. Here in Vanuatu mobile phones are now almost everywhere, but internet is still very hard to find and often not working.

Net aangekomen in Vanuatu Na twee maanden doorgebracht te hebben in de Solomon eilanden zijn we sinds 1 Augustus in Vanuatu. We hebben een heerlijke tijd doorgebracht in de Solomons. De eilanden zijn bijna allemaal vulkanies en heel heuvelachtig, er is heel veel natuurschoon en nog heel veel tropies regenwoud. Er wonen niet veel mensen, die voor het overgrote deel geheel zelfvoorzienend zijn, al hun eigen eten verbouwen, hun huizen nog konstrueren van hout, bamboe en palmblad en nog heel simpel leven. Vriendelijke mensen, leuke kinderen en men is blij als er jachten langskomen, want dan kunnen ze fruit en groente ruilen voor rijst, suiker en noedels. Wat afwisseling voor hun, want meestal eten ze zoete aardappels, yams, taro of broodvrucht. We zijn bezig om een langer verhaal te schrijven over onze ervaringen in de Solomons. Dat komt, zodra we een internet cafe tegenkomen als we de verhalen af hebben. Hier in Vanuatu is er wel bijna overal mobiele telefoon, maar internet is nog steeds heel schaars en vaak uit de lucht.