Pages - Pagina's

21 Sept 2011

Marau Sound and Makira
June 2011
We are anchored at a pleasant place, flat water lined by mangroves, one of the many anchorages in the Marau Sound at the southern tip of Guadacanal.
Marau Sound en Makira 
juni 2011
We liggen op een plezierige plek, vlak water omzoomd door mangroves, een van de vele ankerplaatsen in de Marau Sound, aan de zuidelijkste punt van Guadacanal.
People paddle by for a chat or just to see the boat up close. Very few yachts anchor at this spot in the Dana Passage. Here they do not produce wood carvings, and we only barter for fruit and vegetables. It is a good place to resolve our engine problems for once and for all. Whole days are devoted to it. Where possible Joop replaces hoses and pipes, exchanges and studies the fuel pump, inspects the diesel tank again and takes the primary filter completely apart. He comes to the conclusion that the entire diesel supply misery is caused by several small leaks, where air is sucked into the fuel line. The engine has been running very economical for a long time, only 1 litre per hour, but lacked power when it was needed. The first test run is to Tavanipupu Island, 3 miles away. Unfortunately the fuel problem was still not resolved, but at this location we can enjoy cold beer and the internet in the bar of the resort, after working on the engine problems.
Mensen komen langs peddelen voor een praatje of om de boot te zien, ze krijgen hier bij de Dana passage maar zelden een zeilboot op bezoek. Ze maken hier geen houtsnijwerken en we ruilen alleen voor groente en fruit. Het is een goede plek om de motorproblemen definitief op te lossen. Dagen worden eraan besteed. Waar mogelijk worden slangen en leidingen vernieuwd, de brandstofpomp omgewisseld en bestudeerd, de dieseltank verder geïnspecteerd, het primaire filter helemaal uit elkaar gehaald. Uiteindelijk is de konklusie, dat de hele dieselaanvoerellende wordt veroorzaakt door het aanzuigen van valse lucht op een paar punten. De motor liep al een hele tijd erg zuinig, 1 liter per uur, maar had ook weinig kracht als het erop aan kwam. De eerste proefvaart is naar Tavanipupu eiland, 3 mijl verderop. Het brandstof probleem blijkt er nog steeds te zijn. Daar balen we van, maar het vervolg van de reparatie kunnen we nu afwisselen met het drinken van koud bier in de bar van het resort, waar ook internet aanwezig is.
A few days later, the second test run takes us back to Dana passage. Now it seems the problem is really fixed, hurra, hurra (in Vanuatu a yachtie points out an unsolved fundamental problem, but we will discuss that later). Now we have time for other things like a walk through Wahere village and to a logging camp, where erosion due to deforestation is very visible.
Een paar dagen later de tweede proefvaart, terug naar Dana passage. Nu lijkt het probleem echt verholpen, hoera, hoera (Uiteindelijk (=Vanuatu) zal blijken dat er nog een onderliggend probleem over is, maar daarover later meer). Tijd dus voor andere dingen, zoals wandelingen naar Wahere dorp en een houthakkerskamp, waar de erosie ten gevolge van kaalslag wel erg zichtbaar is.
Logging camp             Houthakkerskamp
Boats at the market on the Station           Bootjes bij de markt op de Station
Back again to Tavanipupu, to get detailed weather information via the Internet. We want to sail non-stop from here to Vanuatu and need north-easterly wind, or alternatively no wind at all. These are unusual weather patterns for this time of the year (the SE trades are dominant) and we resign ourselves to a long wait. Because the engine was not ready, we missed out on a good opportunity to leave for Vanuatu! In Tavanipupu we experienced some unusual natural phenomenon in the lagoon. One evening the boat was surrounded by thousands of tiny sea snakes (at least we think that was what we saw), the whole surface was covered with them.
Weer terug naar Tavanipupu, voor uitgebreide weerinformatie via het internet. We willen van hieruit regelrecht naar Vanuatu varen en hebben daar noordoostenwind voor nodig of eventueel geen wind. Dit zijn bijzondere omstandigheden voor de tijd van het jaar (de ZO passaat is dominant) en we bereiden ons voor op een lange wacht. Door de reparatie perikelen hebben we tot onze droefenis een goed vertrek moment voorbij moeten laten gaan! Bij Tavanipupu hebben ze wel heel bijzondere natuurfenomenen in de lagune. Op een avond is de boot omringd door duizenden minuscule zeeslangetjes (tenminste we denken dat dat het was), het hele wateroppervlak krioelt ervan.
Baby seasnakes                     Zeeslangetjes            
Another evening we saw long illuminated stripes on the water, a type of bioluminescence that we had never seen. The lagoon and coral reefs here are protected, fishing is not allowed either. You notice it right away, there is lots of fish and they are not afraid. Snorkelling is very nice here in the shallow water.
Een andere avond zien we allemaal oplichtende strepen op het water, een soort bioluminiscentie die we nog nooit eerder hadden gezien. De lagune en koraalriffen hier zijn beschermd, er mag niet gevist worden. Dat merk je meteen, de vissen zijn niet bang er zijn er heel veel. Snorkelen is hier heel leuk in het ondiepe water.
After two weeks waiting for the right wind, we give up on the idea to sail straight to Vanuatu. Instead we will visit some more islands in the Solomon's. With every island we will get a step closer to Vanuatu. We will just have to rely on weather information obtained through the radio, there are no internet café's or fancy resorts on Makira or the Santa Cruz islands. On June 29th we depart, but find it too rough outside, with strong headwinds. Two days later (Friday) conditions are better and we motor sail the 81 nautical miles to Wainapuru bay halfway Makira Island, the banana island of the Solomon's. They boast that Makira has a hundred types of bananas. They could be right: at one time we have 7 different types of bananas on the boat (a record), some we have never seen before. There is a high school in the bay and we invite two of the teachers on board and give a couple of books. They give us "slippery cabbage" and explain how to cook this vegetable. A good vegetable, it has nothing to do with cabbage, but tastes a bit like spinach. On Sunday we sail the remaining 10 miles to Kirakira, the "capital", where we want to do some shopping. First to the bank, there is no money machine, so we exchange 100 Australian dollars for Solomon dollars. Then we acquire a full gas cylinder, which we empty in our own bottle, before returning it in the afternoon. In the shop we buy rice, sugar, noodle soup, crackers and soap, which we plan to exchange for fruit and vegetables in the islands. Finally, we also buy a two kilo skip jack tuna for 2.5 euros or 3 US $, the same price as a cold beer in the resort.
Na twee weken wachten op de juiste wind, geven we het idee op om rechtstreeks naar Vanuatu te zeilen en besluiten nog wat meer eilanden van de Solomons aan te doen. We komen dan in elk geval steeds een stapje dichterbij Vanuatu. We zullen het dan moeten doen met alleen de weerinformatie die we via de radio ontvangen, want internet cafes of sjieke resorts ontbreken op Makira of de Santa Cruz eilanden. Op 29 juni vertrekken we, maar het is te ruw buiten met een forse wind recht op kop en we draaien om. Twee dagen later (vrijdag) is het beter en motorzeilen we de 81 zeemijlen naar Wainapuru baai halverwege Makira eiland, het bananeneiland van de Solomons. Men verteld ons, dat ze wel honderd soorten bananen hebben. En dat zou wel eens kunnen kloppen: op een gegeven moment hebben we wel 7 verschillende soorten aan boord (een record) en sommige daarvan hebben we nooit eerder gezien. Er is een middelbare school in deze baai en we ontmoeten twee van de leraren, die we aan boord uitnodigen en een paar boeken geven. Ze geven ons "glibberige kool" en leggen uit hoe deze groente te koken. Een prima groente, het heeft niets met kool te maken, maar smaakt naar spinazie. Op zondag varen we de resterende 10 mijl naar Kirakira, de "hoofdplaats", waar we willen winkelen. Eerst naar de bank, er is geen geldmachine, dus we wisselen 100 australiese dollars in Solomon dollars. Vervolgens regelen we een volle gasfles, die we legen in onze eigen gasfles en 's middags weer inleveren. In de winkel schaffen we ruilgoederen aan, rijst, suiker, noedelsoep, crackers en zeep. Tot slot kopen we ook nog een tonijntje van een kilo of twee voor 2,5 euro, dezelfde prijs als een koud biertje in het Tavanipupu resort.
Kirakira market
On Tuesday we are already at the market at 0630. There is not much choice, but we buy whatever is available. For lunch we eat yam (potato type), sea anemone and the leftovers of the tuna, a tasty meal. Then we leave immediately for a better anchoring bay (the boat rolls incessantly in Kirakira). It takes us 20 minutes to extricate the anchor and chain from between the stones on the bottom, really poor holding in this bay, before we can set course to Wainone Bay, 8 miles away. Wainone bay is much better for anchoring, sandy bottom slowly shelving from the 20 meter line. A boy in a dugout canoe hitches a ride with us into the bay, where we anchor on the left hand side, far away from the current of the river flowing here into sea. We had towed the dinghy, so we can immediately explore the beach. Big rollers crash on the black beach. We meet Noel and a host of children. We have balloons with us, they really enjoy that.
Op dinsdag zijn we al om 0630 aan de kant en bij de markt. Er is niet veel keus, maar we kopen toch van alles. Voor de lunch hebben we yam (soort aardappel), zee anemoon en de rest van de tonijn, een smakelijke hap. Daarna vertrekken we onmiddellijk naar een betere ankerbaai (de boot rolt in Kirikira als de pest). Het kost ons 20 minuten om het anker tussen de stenen uit te krijgen, uiterst dubieuze ankergrond, voor we koers kunnen zetten naar Wainone baai, 8 mijl verderop. Wainone baai is veel beter om te ankeren, zandgrond en langszaam oplopend vanaf de 20 meterlijn. Een kano lift met ons mee de baai in, waar we aan de linkerkant ankeren, zoveel mogelijk uit de stroming van de rivier die hier in zee loopt. De bijboot hebben we gesleept, dus we gaan meteen op verkenning uit. Flinke rollers slaan op het zwarte strand. We ontmoeten Noel en een schare kinderen. We hebben ballonen bij ons, nou dat vinden ze prachtig.
We take a nice long walk along the beach. Later we exchanged chewing gum and pencils for fruit with the children who visit us in their canoes. At the end of the afternoon there are at least 20 canoes in the bay, all fishing with hand lines. We had wanted to continue our trip this evening, but are stopped by too much head wind. We also have to round a cape, with even stronger winds after the cape. South of this cape we really enter the trade wind belt. The next day the wind blows and blows throughout the day. Thursday is a very cool day with lots of rain showers in the morning. When it clears in the afternoon we head up the river a bit in the dinghy and stroll once more along the long black sand beach.
We maken een lekkere lange wandeling langs het strand. Later ruilen we potloden en kauwgum voor fruit met de kinderen, die ons in hun kano's komen bezoeken. Aan het eind van de middag zijn er wel 20 kano's op het water, allemaal in de baai aan het vissen met hand lijnen. We hadden 's avonds verder willen varen, maar er is teveel tegenwind en we moeten een kaap ronden, waarna de wind nog verder zal toenemen. Na deze kaap komen we echt in de passaatwindengordel. Ook de volgende dag waait het de hele dag. Donderdag is een hele koele dag met veel regenbuien 's ochtends. Als het opklaart 's middags gaan we een stukje de rivier op met de bijboot en maken nog maar een lange strandwandeling.
Under the tree at the Mission village        Onder de boom in het dorp van de Mission 
This night it is a very cool 24.5 Celsius in the boat, it has not been so cold in years. We add a top sheet to the bed, have we really left the tropics? Friday 8 July is a sunny day with less wind. In the morning we visit the old Christian mission in the bay. All villagers gather on the beach to greet us. We walk to the waterfall, the source of water for the village, where every house has the luxury of its own water tap. We also walk to old stone church in the mission, surrounded by huge old trees. Our teenage guide Tony, who loves to practice his English with us, comes to the boat to exchange papaya for an English novel. Later we trade more fruits for soup and fishing line. In the afternoon we hoist the dinghy on board and make the boat ship shape for the over night passage to Santa Anna, a very small island south east of Makira. Around 22:30 we leave. We have the option to divert to Star Harbour if Santa Anna is not feasible, or to turn around if we go much too slow. It is a slow trip, averaging less than 3 knots, because we head straight into the direction of the prevailing wind. Just when Joop want to change course to Star Harbour our speed increases a bit and we keep going towards Santa Anna. We encounter a cross swell, the Vaarwel rolls and pitches, it feels as if we are in a washing machine. All that disappears as soon as we reach the lee of Santa Anna, but is replaces with a strong side current. Finally, after 37 miles in 13 hours, we anchor at Port Mary in the beautiful lagoon of Santa Anna at a depth of 18 meters in crystal clear ocean water.
's Avonds is het 24,5 Celsius, zo koel is het in jaren niet geweest in de boot. We halen een bovenlaken te voorschijn, zijn we nu echt de tropen uit? Vrijdag 8 juli is een zonnige dag met minder wind. 's Ochtends varen we na het ontbijt naar de missiepost. Het hele dorp daar loopt uit om ons te begroeten. We wandelen naar een waterval, die het water levert voor het dorp. Iedereen heeft de luxe van een waterkraan bij zijn huis. We lopen ook even naar de echte missiepost, compleet met stenen kerkgebouw, temidden van mooie oude bomen. We ontmoeten een teenager Tony, die vervolgens langs komt peddelen met papaja om te ruilen voor een engels leesboek. Later ruilen we meer fruit voor soep en vislijn. We hijsen onze bijboot aan boord en maken de boot klaar voor een nachttocht naar Santa Anna, een heel klein eiland ten zuidoosten van Makira. Om 22:30 gaan we anker op. Eventueel kunnen we uitwijken naar Star Harbour als Santa Anna niet lukt, of omdraaien als we echt geen vaart kunnen maken. We gaan maar langzaam, nog geen 3 knopen gemiddeld, maar dit is dan ook een lastig stuk, omdat we recht tegen de heersende wind in moeten. We blijven dicht onder de kust (altijd spannend in het stikke donker (nieuwe maan), omdat daar de tegenwind minder is door het kusteffekt (landwind). Net als Joop wil uitwijken naar Star Harbour neemt onze snelheid weer wat toe en blijven we op Santa Anna mikken. Een hele tijd hebben we een kruisdeining, de Vaarwel rolt en stampt, we hebben het gevoel in een wasmachine te zitten. Eenmaal onder de lij van Santa Anna verdwijnt de deining, maar krijgen we een sterke zijstroom. Na 37 mijl in 13 uur afgelegd te hebben ankeren we bij Port Mary in de fraaie lagune van Santa Anna in 18 meter zeer helder oceaan water.

13 Sept 2011

Rendova Harbour to Peava and Tavanipupu
Saturday, 21 May 2011
We are up early and at 0700 hrs already on our way to Viru Harbour on New George Island, a distance of 27 nautical miles. An easy trip the first few hours, as we motor due east, with little wind or current.
By noon we sail into a band of squalls, five miles before we reach a cape. Suddenly we have 20 knots of easterly wind, accompanied by rain and waves. Our speed drops from 4 knots to less than 2 knots. What a change. We beat into the wind towards the cape, the weather improves as we pass it. Three hours later we reach Viru harbour. A beautiful long bay with a narrow entrance. There is a village on each bank. Surprisingly, no canoes on the water, no visitors. Are they all 7th Day Adventists and therefore in church on Saturday? Indeed.
Early Sunday morning the first dugout canoes come alongside with men having carvings for sale. It turns out that they can use about everything we have on offer and we exchange clothes, fishing gear, sandpaper, chisels and even a nautilus shell for a beautiful shell shaped bowl with shell inlay. The nautilus shell is cut in small pieces and used for inlay work. All day people keep coming to trade. A few of them would like chisels, but have only a few strange looking dolphins (they look more like penguins) in exchange. We reluctantly accepted and are now three "dolphins" richer. After that we close our floating shop for the day.
Rendova Haven naar Peava en Tavanipupu
Zaterdag 21 mei 2011
We zijn vroeg op en al om 7 uur onderweg naar Viru haven op Nieuw George eiland, 27 zeemijlen verderop. Een rustige tocht de eerste paar uur, we moteren pal naar het oosten, er is weinig wind, weinig tegenstroom.
Tegen het middaguur varen we een buienrij in, vijf mijl voor een kaap. Ineens hebben we 20 knopen oostenwind, regen en golven. Onze snelheid zakt van 4 knopen naar minder dan 2 knopen. Het kan verkeren. We kruipen naar de kaap, waarna het weer weer opklaart. Om 3 uur varen we Viru haven binnen. Een hele mooie diepe ankerbaai met een nauwe toegang. Er is een dorp op beide oevers. Tot onze verbazing is er geen kano op het water, geen bezoekers. Zijn het 7e dags adventisten die op zaterdag in de kerk zitten? Inderdaad.
Zondagochtend komen al snel de eerste boomstamkano's langs met luitjes die houtsnijwerk in de aanbieding hebben. Ze kunnen hier ook weer van alles gebruiken en we ruilen kleren, vistuig, schuurpapier, beitels en een nautilus schelp voor een mooie schaal met inlegwerk. De nautilusschelp wordt in kleine stukjes gezaagd en gebruikt voor inlegwerk. Mensen blijven langskomen om te ruilen. Een paar willen graag beitels, maar hebben alleen een aantal mislukte dolfijnen (lijken meer op pinguïns) in de aanbieding. We strijken over ons hart en zijn nu drie "dolfijnen" rijker. Daarna zeggen we dat de drijvende winkel gesloten is.
On Monday we continue our sail in a south-easterly direction, with very light easterly wind. The engine does the work. Around noon we arrive at the Hele Passage, child's play in comparison with the Munda Bar. We are accompanied by a whole pod of dolphins. After the passage we follow the rounded contour of a volcanic island and can even employ the jib and mainsail in combination with the engine. We anchor at Wickham Island.
Op maandag varen we weer verder in zuidoostelijke richting met heel lichte oostenwind. Moteren dus. Het gaat allemaal voortvarend. Rond het middaguur zijn we bij de Hele passage, een makkie vergeleken met de Munda drempel. Een hele groep dolfijnen vergezeld ons. Na de passage volgen we de kust van een rond vulkaaneiland en kunnen zelfs de fok en grootzeil benutten, samen met de motor. We ankeren bij Wickham eiland.
We chat with a fish trader and he tells us that they catch fish to sell in Honiara, the capital. They fish at night with a line and hooks, then transport the fish in cargo ships. No one lives here at this anchorage, so no trading today.
We maken een praatje en horen dat men hier vis vangt voor de markt in Honiara. Men vist 's nachts met een lijn en haken, daarna wordt de vis door vrachtschepen meegenomen. Er woont niemand op deze ankerplek, dus geen handel vandaag.
On Tuesday, it is only a short sail of 17 miles to Peava, where we want to stay a couple of days. That is just as well, because we have a lot of wind and tide against us, especially along the volcanic island Nggatokae. At Peava a narrow man made passage in the reef allows access to the lagoon. We are immediately welcomed and invited to a display of local woodcarvings. This display is there for guests of the wilderness lodge. Peava has some tourism, mainly for diving. We get a good overview and meet some of the wood carving artists. Half of them live in a different village, Kavolavata, or "big river village".
Op dinsdag is het nog een klein stukje varen naar Peava, waar we een paar dagen willen blijven. Het is maar 17 zeemijl vandaag, maar goed ook want we hebben flink wat wind en stroom tegen, vooral langs het vulkaaneiland Nggatokae. Bij Peava is er een nauwe doorgang in het rif gemaakt, zodat we kunnen ankeren in de lagune. We worden onmiddellijk verwelkomd en uitgenodigd voor een uitstalling van houtsnijwerk. Die is er vandaag voor gasten van de wildernis lodge. Peava heeft wat toerisme, vooral voor het duiken. We krijgen een fraaie uitstalling te zien en maken kennis met de houtkunstenaars. De helft woont een dorp verder, in Kavolavata, oftewel "grote rivier dorp".
Peava market
The next morning we are immediately visited by a wood carver, who sells Joop a crocodile for money and other stuff. Everyone here needs money to pay the school fees.
De volgende ochtend hebben we meteen bezoek van een houtsnijder, die Joop een krokodil verkoopt voor geld en spullen. Geld heeft iedereen hier nodig om het schoolgeld voor de kinderen te betalen.
In the afternoon we walk along the coast to Kavolavata, negotiating with Bruno about a seahorse, he gets money and tools.
's Middags wandelen we langs de kust naar Kavolavata, onderhandelen over een zeepaard met Bruno, hij krijgt geld en gereedschap.
On Thursday we go there again, this time we bring shampoo, soap and a towel to enjoy a refreshing bath in the river.
Op donderdag wandelen we er weer heen, nu gewapend met onze badspullen en nemen een heerlijk verkoelend bad in de rivier.
Women doing the laundry in the"big"  river                       Vrouwen doen de was in de "grote"  rivier
We also assemble one working solar installation from two broken systems. Excellent, now they have light again at night. With their carvings they can afford solar powered electric lights, but unfortunately there is (still) no one who can repair these systems.
We weten één werkende zonnecelinstallatie te maken uit twee niet werkende systemen. Ze zijn er heel blij mee, nu hebben ze weer wat licht 's avonds. Door hun houtsnijwerk kunnen ze zich elektries licht veroorloven, maar helaas is er (nog) niemand die de systemen kan repareren.
A part of our wood collection               Een gedeelte van onze hout kollektie
Later that day a live aboard dive boat moors alongside the jetty in Peava. All the carvings are on display again, now for dive tourists.
There is also a vegetable market, where three quarters is sold to the dive boat. Hanneke did not bring money, but a bag of used melamine crockery. She is besieged by all the market women, everyone wants to trade. Within five minutes, all the cups and plates are replaced by a mountain of fruit and vegetables.
Afterwards two wood carvers come on board with their creations. They want something nice for their wives and select batik sarongs. Our collection of wood carvings grows by the day. We call it quits on Saturday and spend the day recovering from all this bartering.
Later op de dag een hotelboot met duikers legt aan bij de pier van Peava. Men heeft weer al het houtsnijwerk uitgestald voor de duiktoeristen.
Er is ook een groentemarkt, waar driekwart verkocht wordt aan de hotelboot. Hanneke komt niet met geld, maar met een zak overtollig melamine serviesgoed. Ze wordt bestormd door alle marktvrouwen, iedereen wil wel ruilen. Binnen vijf minuten zijn alle kopjes en borden geruild voor een berg groente en fruit.
Naderhand komen een paar houtbewerkers aan boord met hun kreaties. Ze willen iets moois voor hun vrouw hebben en kiezen ieder een batik sarong uit. Met de dag groeit onze kollektie houtsnijwerk, tot we het welletjes vinden en een dag uitrusten van alle onderhandelingen.
Children fishing from the tree        Kinderen in de boom aan het vissen
After five days in Peava we leave on Sunday 29 May, despite the rainy and windy weather. The waves turn out to be too high and our speed too low, so after a few hours we turn around and sail back. Close to Peava we start the engine, but get a cooling water alarm and the engine stops. Fortunately there is enough wind (6-8 knots) to use the jib to sail through the pass. It is tricky, because the passage is only 20 meters wide. We continue to sail till we can drop the anchor. Joop checks the cooling water system, but cannot find anything wrong.
So, the next day we leave again for a multi-day passage. Better weather today, we do almost three knots, which is acceptable. In the evening the engine starts to run irregular again, because of a lack of diesel. Joop clears the diesel intake lines and the engine starts again. At 0200 the same problem re-occurs. Joop spends two hours trying to find the cause of this problem and to fix it before we continue.
We make an unscheduled stop and anchor next morning in the Yandina river (Russell Islands) in a cosy one boat anchorage. Joop delves into the engine trouble. He empties the entire fuel tank, filters all the diesel and removes some dirt from the bottom of the tank.
Next morning the engine sabotages our early departure (air in the diesel line?). But we leave anyway for the 120 nautical mile journey along Guadacanal to Tavanipupu island. The engine runs well until six hours later, when the diesel gremlins appear again. Joop removes the paper diesel filter and tops up the filter housing with diesel every two hours and later on every 45 minutes. He has given up on fixing this problem, while at sea. But this way the engine keeps on running. Fortunately, the sea is smooth, which makes the refilling not too messy. That evening as we pass Honiara (capital of the Solomon's) we are lucky and have the strong current with us going through the strait with Malaita island.
Thursday lunchtime we turn into the Marau Sound, visibility is good and we choose an anchorage near Wahere island in deep water. Should Joop cause diesel pollution, it is better that it happens here than in Tavanipupu, with its coral reefs and tourists. We are both exhausted from this journey and are asleep by half past eight.
Na vijf dagen in Peava vertrekken we op zondag 29 mei, ondanks het regenachtige en winderige weer. De golven blijken toch te hoog en onze snelheid te laag, dus na een paar uur draaien we om en zeilen terug. Als we vlakbij Peava de motor starten, krijgen we een koelwater alarm en stopt de motor. Gelukkig is er genoeg wind (6-8 knopen) om op de fok met halve wind de pas binnen te zeilen. Het is wel goed mikken, want de doorgang is maar 20 meter breed. We zeilen naar de ankerplek en laten het anker vallen. Joop kontroleert het koelwatersysteem, er lijkt niets mee mis.
Dus de volgende dag vertrekken we wederom voor een meerdaagse etappe. Betere weersomstandigheden, we lopen bijna 3 knopen, dat is acceptabel. 's Avonds vertoont de motor weer kuren, gaat onregelmatig lopen door een gebrek aan diesel. Joop blaast de dieselleidingen door en de motor loopt weer goed. Om 0200 weer hetzelfde euvel. Joop is twee uur bezig in een poging het echte probleem te vinden en op te lossen, voor we weer verder varen.
We maken een ongeplande stop en ankeren 's ochtends in de Yandina rivier (Russel eilanden) op een fraaie één boot ankerplaats. Joop stort zich op de motor ellende. Hij leegt de hele dieseltank, filtert alle diesel en haalt vuil onderuit de tank.
De volgende ochtend saboteert de motor ons vroege vertrek (lucht in de dieselleiding?), maar we vertrekken toch voor de 120 mijl lange tocht langs Guadacanal naar Tavanipupu eiland. Moteren gaat goed totdat 6 uur later het dieselduiveltje weer de kop opsteekt. Joop verwijdert het papieren dieselfilter en vult de filterbehuizing elke twee uur bij, later zelfs elke drie kwartier. Op die manier valt de motor niet uit. Het probleem onderweg oplossen heeft hij opgegeven. Gelukkig is er nauwelijks wind en een gladde zee, waardoor het bijvullen zonder veel morsen lukt.
Als we 's avonds ter hoogte van Honiara (hoofdstad van de Solomons) zijn krijgen we stroom mee door de zeestraat met Malaita eiland, daar hebben we mazzel mee.
Donderdag lunchtijd draaien we de Marau Sound in, het zicht is goed en we kiezen een ankerplek bij Wahere eiland in diep en stromend water. Mocht Joop dieselvervuiling veroorzaken, dan liever hier dan bij Tavanipupu, waar koraalriffen en toeristen zijn. We zijn behoorlijk uitgeput van deze reis en slapen al om half negen.

10 Sept 2011

Joop's mother Martha died
Martha overleden
On Thursday 8 September Martha died in her sleep. In the preceding weeks Joop and his sister Rieneke as well as many of Martha's friends and the people in the retirement home have said their farewells. 
Martha has always propagated euthanasia, the right to determine when you want to die. She was quite independent and did not want to keep on living, when she had to be cared for by others. 
She will remain in our memory as a remarkable person.
Afgelopen donderdag, 8 september is Martha in haar slaap overleden. Gelukkig hebben Joop, zijn zus Rieneke en heel veel vrienden en kennissen van Martha afscheid kunnen nemen  in de afgelopen weken. 
Martha was altijd al een voorstander van euthanasie, het recht om zelf het moment van doodgaan te bepalen. Ze wilde geen leven waarbij ze niet meer voor zichzelf zou kunnen zorgen, niet meer zelfstandig zou kunnen zijn.
In onze herinnering leeft ze voort als een heel bijzonder mens.