Rendova Harbour to Peava and Tavanipupu Saturday, 21 May 2011 We are up early and at 0700 hrs already on our way to Viru Harbour on New George Island, a distance of 27 nautical miles. An easy trip the first few hours, as we motor due east, with little wind or current. By noon we sail into a band of squalls, five miles before we reach a cape. Suddenly we have 20 knots of easterly wind, accompanied by rain and waves. Our speed drops from 4 knots to less than 2 knots. What a change. We beat into the wind towards the cape, the weather improves as we pass it. Three hours later we reach Viru harbour. A beautiful long bay with a narrow entrance. There is a village on each bank. Surprisingly, no canoes on the water, no visitors. Are they all 7th Day Adventists and therefore in church on Saturday? Indeed. Early Sunday morning the first dugout canoes come alongside with men having carvings for sale. It turns out that they can use about everything we have on offer and we exchange clothes, fishing gear, sandpaper, chisels and even a nautilus shell for a beautiful shell shaped bowl with shell inlay. The nautilus shell is cut in small pieces and used for inlay work. All day people keep coming to trade. A few of them would like chisels, but have only a few strange looking dolphins (they look more like penguins) in exchange. We reluctantly accepted and are now three "dolphins" richer. After that we close our floating shop for the day.

Rendova Haven naar Peava en Tavanipupu Zaterdag 21 mei 2011 We zijn vroeg op en al om 7 uur onderweg naar Viru haven op Nieuw George eiland, 27 zeemijlen verderop. Een rustige tocht de eerste paar uur, we moteren pal naar het oosten, er is weinig wind, weinig tegenstroom. Tegen het middaguur varen we een buienrij in, vijf mijl voor een kaap. Ineens hebben we 20 knopen oostenwind, regen en golven. Onze snelheid zakt van 4 knopen naar minder dan 2 knopen. Het kan verkeren. We kruipen naar de kaap, waarna het weer weer opklaart. Om 3 uur varen we Viru haven binnen. Een hele mooie diepe ankerbaai met een nauwe toegang. Er is een dorp op beide oevers. Tot onze verbazing is er geen kano op het water, geen bezoekers. Zijn het 7e dags adventisten die op zaterdag in de kerk zitten? Inderdaad. Zondagochtend komen al snel de eerste boomstamkano's langs met luitjes die houtsnijwerk in de aanbieding hebben. Ze kunnen hier ook weer van alles gebruiken en we ruilen kleren, vistuig, schuurpapier, beitels en een nautilus schelp voor een mooie schaal met inlegwerk. De nautilusschelp wordt in kleine stukjes gezaagd en gebruikt voor inlegwerk. Mensen blijven langskomen om te ruilen. Een paar willen graag beitels, maar hebben alleen een aantal mislukte dolfijnen (lijken meer op pinguïns) in de aanbieding. We strijken over ons hart en zijn nu drie "dolfijnen" rijker. Daarna zeggen we dat de drijvende winkel gesloten is.

On Monday we continue our sail in a south-easterly direction, with very light easterly wind. The engine does the work. Around noon we arrive at the Hele Passage, child's play in comparison with the Munda Bar. We are accompanied by a whole pod of dolphins. After the passage we follow the rounded contour of a volcanic island and can even employ the jib and mainsail in combination with the engine. We anchor at Wickham Island.

Op maandag varen we weer verder in zuidoostelijke richting met heel lichte oostenwind. Moteren dus. Het gaat allemaal voortvarend. Rond het middaguur zijn we bij de Hele passage, een makkie vergeleken met de Munda drempel. Een hele groep dolfijnen vergezeld ons. Na de passage volgen we de kust van een rond vulkaaneiland en kunnen zelfs de fok en grootzeil benutten, samen met de motor. We ankeren bij Wickham eiland.

We chat with a fish trader and he tells us that they catch fish to sell in Honiara, the capital. They fish at night with a line and hooks, then transport the fish in cargo ships. No one lives here at this anchorage, so no trading today.

We maken een praatje en horen dat men hier vis vangt voor de markt in Honiara. Men vist 's nachts met een lijn en haken, daarna wordt de vis door vrachtschepen meegenomen. Er woont niemand op deze ankerplek, dus geen handel vandaag.

On Tuesday, it is only a short sail of 17 miles to Peava, where we want to stay a couple of days. That is just as well, because we have a lot of wind and tide against us, especially along the volcanic island Nggatokae. At Peava a narrow man made passage in the reef allows access to the lagoon. We are immediately welcomed and invited to a display of local woodcarvings. This display is there for guests of the wilderness lodge. Peava has some tourism, mainly for diving. We get a good overview and meet some of the wood carving artists. Half of them live in a different village, Kavolavata, or "big river village".

Op dinsdag is het nog een klein stukje varen naar Peava, waar we een paar dagen willen blijven. Het is maar 17 zeemijl vandaag, maar goed ook want we hebben flink wat wind en stroom tegen, vooral langs het vulkaaneiland Nggatokae. Bij Peava is er een nauwe doorgang in het rif gemaakt, zodat we kunnen ankeren in de lagune. We worden onmiddellijk verwelkomd en uitgenodigd voor een uitstalling van houtsnijwerk. Die is er vandaag voor gasten van de wildernis lodge. Peava heeft wat toerisme, vooral voor het duiken. We krijgen een fraaie uitstalling te zien en maken kennis met de houtkunstenaars. De helft woont een dorp verder, in Kavolavata, oftewel "grote rivier dorp".

Peava market

The next morning we are immediately visited by a wood carver, who sells Joop a crocodile for money and other stuff. Everyone here needs money to pay the school fees.

De volgende ochtend hebben we meteen bezoek van een houtsnijder, die Joop een krokodil verkoopt voor geld en spullen. Geld heeft iedereen hier nodig om het schoolgeld voor de kinderen te betalen.

In the afternoon we walk along the coast to Kavolavata, negotiating with Bruno about a seahorse, he gets money and tools.

's Middags wandelen we langs de kust naar Kavolavata, onderhandelen over een zeepaard met Bruno, hij krijgt geld en gereedschap.

On Thursday we go there again, this time we bring shampoo, soap and a towel to enjoy a refreshing bath in the river.

Op donderdag wandelen we er weer heen, nu gewapend met onze badspullen en nemen een heerlijk verkoelend bad in de rivier.

Women doing the laundry in the"big"  river                       Vrouwen doen de was in de "grote"  rivier

We also assemble one working solar installation from two broken systems. Excellent, now they have light again at night. With their carvings they can afford solar powered electric lights, but unfortunately there is (still) no one who can repair these systems.

We weten één werkende zonnecelinstallatie te maken uit twee niet werkende systemen. Ze zijn er heel blij mee, nu hebben ze weer wat licht 's avonds. Door hun houtsnijwerk kunnen ze zich elektries licht veroorloven, maar helaas is er (nog) niemand die de systemen kan repareren.

A part of our wood collection               Een gedeelte van onze hout kollektie

Later that day a live aboard dive boat moors alongside the jetty in Peava. All the carvings are on display again, now for dive tourists. There is also a vegetable market, where three quarters is sold to the dive boat. Hanneke did not bring money, but a bag of used melamine crockery. She is besieged by all the market women, everyone wants to trade. Within five minutes, all the cups and plates are replaced by a mountain of fruit and vegetables. Afterwards two wood carvers come on board with their creations. They want something nice for their wives and select batik sarongs. Our collection of wood carvings grows by the day. We call it quits on Saturday and spend the day recovering from all this bartering.

Later op de dag een hotelboot met duikers legt aan bij de pier van Peava. Men heeft weer al het houtsnijwerk uitgestald voor de duiktoeristen. Er is ook een groentemarkt, waar driekwart verkocht wordt aan de hotelboot. Hanneke komt niet met geld, maar met een zak overtollig melamine serviesgoed. Ze wordt bestormd door alle marktvrouwen, iedereen wil wel ruilen. Binnen vijf minuten zijn alle kopjes en borden geruild voor een berg groente en fruit. Naderhand komen een paar houtbewerkers aan boord met hun kreaties. Ze willen iets moois voor hun vrouw hebben en kiezen ieder een batik sarong uit. Met de dag groeit onze kollektie houtsnijwerk, tot we het welletjes vinden en een dag uitrusten van alle onderhandelingen.

Children fishing from the tree        Kinderen in de boom aan het vissen

After five days in Peava we leave on Sunday 29 May, despite the rainy and windy weather. The waves turn out to be too high and our speed too low, so after a few hours we turn around and sail back. Close to Peava we start the engine, but get a cooling water alarm and the engine stops. Fortunately there is enough wind (6-8 knots) to use the jib to sail through the pass. It is tricky, because the passage is only 20 meters wide. We continue to sail till we can drop the anchor. Joop checks the cooling water system, but cannot find anything wrong. So, the next day we leave again for a multi-day passage. Better weather today, we do almost three knots, which is acceptable. In the evening the engine starts to run irregular again, because of a lack of diesel. Joop clears the diesel intake lines and the engine starts again. At 0200 the same problem re-occurs. Joop spends two hours trying to find the cause of this problem and to fix it before we continue. We make an unscheduled stop and anchor next morning in the Yandina river (Russell Islands) in a cosy one boat anchorage. Joop delves into the engine trouble. He empties the entire fuel tank, filters all the diesel and removes some dirt from the bottom of the tank. Next morning the engine sabotages our early departure (air in the diesel line?). But we leave anyway for the 120 nautical mile journey along Guadacanal to Tavanipupu island. The engine runs well until six hours later, when the diesel gremlins appear again. Joop removes the paper diesel filter and tops up the filter housing with diesel every two hours and later on every 45 minutes. He has given up on fixing this problem, while at sea. But this way the engine keeps on running. Fortunately, the sea is smooth, which makes the refilling not too messy. That evening as we pass Honiara (capital of the Solomon's) we are lucky and have the strong current with us going through the strait with Malaita island. Thursday lunchtime we turn into the Marau Sound, visibility is good and we choose an anchorage near Wahere island in deep water. Should Joop cause diesel pollution, it is better that it happens here than in Tavanipupu, with its coral reefs and tourists. We are both exhausted from this journey and are asleep by half past eight.

Na vijf dagen in Peava vertrekken we op zondag 29 mei, ondanks het regenachtige en winderige weer. De golven blijken toch te hoog en onze snelheid te laag, dus na een paar uur draaien we om en zeilen terug. Als we vlakbij Peava de motor starten, krijgen we een koelwater alarm en stopt de motor. Gelukkig is er genoeg wind (6-8 knopen) om op de fok met halve wind de pas binnen te zeilen. Het is wel goed mikken, want de doorgang is maar 20 meter breed. We zeilen naar de ankerplek en laten het anker vallen. Joop kontroleert het koelwatersysteem, er lijkt niets mee mis. Dus de volgende dag vertrekken we wederom voor een meerdaagse etappe. Betere weersomstandigheden, we lopen bijna 3 knopen, dat is acceptabel. 's Avonds vertoont de motor weer kuren, gaat onregelmatig lopen door een gebrek aan diesel. Joop blaast de dieselleidingen door en de motor loopt weer goed. Om 0200 weer hetzelfde euvel. Joop is twee uur bezig in een poging het echte probleem te vinden en op te lossen, voor we weer verder varen. We maken een ongeplande stop en ankeren 's ochtends in de Yandina rivier (Russel eilanden) op een fraaie één boot ankerplaats. Joop stort zich op de motor ellende. Hij leegt de hele dieseltank, filtert alle diesel en haalt vuil onderuit de tank. De volgende ochtend saboteert de motor ons vroege vertrek (lucht in de dieselleiding?), maar we vertrekken toch voor de 120 mijl lange tocht langs Guadacanal naar Tavanipupu eiland. Moteren gaat goed totdat 6 uur later het dieselduiveltje weer de kop opsteekt. Joop verwijdert het papieren dieselfilter en vult de filterbehuizing elke twee uur bij, later zelfs elke drie kwartier. Op die manier valt de motor niet uit. Het probleem onderweg oplossen heeft hij opgegeven. Gelukkig is er nauwelijks wind en een gladde zee, waardoor het bijvullen zonder veel morsen lukt. Als we 's avonds ter hoogte van Honiara (hoofdstad van de Solomons) zijn krijgen we stroom mee door de zeestraat met Malaita eiland, daar hebben we mazzel mee. Donderdag lunchtijd draaien we de Marau Sound in, het zicht is goed en we kiezen een ankerplek bij Wahere eiland in diep en stromend water. Mocht Joop dieselvervuiling veroorzaken, dan liever hier dan bij Tavanipupu, waar koraalriffen en toeristen zijn. We zijn behoorlijk uitgeput van deze reis en slapen al om half negen.